Czasami zastanawiam się, co dla mnie jest pierwsze: obrazy czy myśli o nich? Ale kiedy patrzę na przebytą drogę, coraz bardziej utwierdzam się w mniemaniu, że nie ma jednego bez drugiego, że w moim wypadku nie sposób mówić co które poprzedza, że jest to całość nierozdzielna – praca teoretyzującego artysty i sprawdzającego w praktyce własne dociekania teoretyka.
Przez wszystkie te lata starałem się być niezależnym. Dlatego, tak naprawdę, nie chciałem być ani-tylko-artystą, ani-tylko-krytykiem, ani-wyłącznie-galerzystą, ani-jedynie-animatorem. Śledząc fakty minione odnoszę wrażenie, że jak już mnie było za dużo na jednego, intensywniej starałem się być tym drugim, by za czas jakiś okazać się trzecim bądź też czwartym.

Jerzy Olek: Umożliwianie niemożliwemu, Wrocław, 2007.