Dwanaście lat temu zacząłem realizować projekt „Bezwymiaru iluzji”. Rozwijałem go i rozbudowywałem w różne strony. Na początku były to struktury małych formatowo prac, głównie fotografii. Stopniowo przybywało na wystawach elementów trójwymiarowych. Z czasem przeszedłem do budowania z fotografii i fotografią przestrzennych instalacji. Zdarza się, że są to instalacje konstruowane specjalnie dla, czy raczej do fotografii. Stworzona w galerii sytuacja staje się tym samym zbudowanym dla potencjalnego fotografa motywem. To, co interesuje mnie ostatnio jest dedukowaniem jedności (wyobrażenia) z wielości (obrazów), ale także dekonstruowaniem sfotografowanych wcześniej konstrukcji; destruowaniem ich po to, by, rozrzucone, dawały impuls myśleniu syntetycznemu.

Jerzy Olek: Umożliwianie niemożliwemu, Wrocław, 2007.