Tyle ludzi, tyle kłopotów – czy to było w ogóle potrzebne? Pani Sue Davies, kierownicza The Photographers’ Galery w Londynie, twierdzi, że aby zobaczyć wszystko, co ujrzała we Wrocławiu, musiałaby podróżować kilka miesięcy po całej Europie. Artyści i krytycy z Zachodu przyznali, że nie mieli wcale bądź tylko bardzo słabe pojęcie o tym, co robią ich koledzy z bloku wschodniego. Ci drudzy z kolei również zyskali na bliższej znajomości z dokonaniami znanymi im głównie z katalogów, pism bądź… pogłosek.

Zapełnienie tej luki było ciężką czterodniową pracą. Zaczynała się ona natychmiast po śniadaniu i, z przerwą na obiad, trwała aż do kolacji. Czas zajmowały wykłady, pokazy slajdów i filmów video. Wolne chwile wykorzystywano na wernisaże, których było około 20 dziennie. Wkrótce pokój wystawowy okazał się zbyt mały w stosunku do liczby osób pragnących zaprezentować swoje prace i pokazywano je również w części sali wykładowej. Niekiedy, jak to było w wypadku Włochów, ekspozycje miały oryginalny charakter. Z powodu braku czasu jakiś pomysłowy dziennikarz zasugerował utworzenie "żywego pokazu": ustawione rzędem osoby trzymały w rękach dużego formatu zdjęcia w ramach. Fotografie spotkać można było wszędzie: w kawiarni, w hallu, przed pokojem konferencyjnym, w sypialniach widywało się grupki ludzi pragnących zobaczyć raz jeszcze portfolio ciekawego artysty. Zainteresowanie było ogromne – pierwszego dnia oficjalne pokazy, przedłużone na prośbę uczestników, skończyły się około północy.


Komisarz:
Jerzy Olek

Polscy uczestnicy wystawy „Continuum” - jednej z wielu ekspozycji realizowanych podczas międzynarodowej konferencji:
Jakub Byrczek, Zdzisław Dados, Marek Gardulski, Piotr Komorowski, Romuald Kutera, Jerzy Łapiński, Bogusław Michnik, Jerzy Olek, Marek Poźniak, Wojciech Prażmowski, Grzegorz Przyborek